“We zagen de dood verschillende malen bij ons op de stoep staan, maar hij belde steeds niet aan”
Niet de diagnose maar de mens centraal
Het is alweer vijftien jaar geleden dat mijn zoon ernstig ziek werd. Niemand wist of hij weer beter zou kunnen worden. De enorme onzekerheid werd een gewicht op onze schouders dat met de dag zwaarder werd. We zagen de dood verschillende malen bij ons op de stoep staan, maar hij belde steeds niet aan.
Mijn zoon werd opgenomen en de kliniek bood hulp aan: een systeemtherapeute wilde ons gezin ondersteunen. Mijn man en ik zaten tegenover haar. Ik vergeet nooit haar eerste vraag tijdens ons eerste gesprek: ‘Wat moet de diagnose van uw zoon toch erg voor u zijn?’. Ik keek haar stomverbaasd aan. ‘Ik houd al heel lang van hem en dat verandert nu niet’, was het enige antwoord dat ik toen kon uitbrengen. Ik had het gevoel dat ik me moest verdedigen. De conversatie kabbelde nog wat voort maar voor mij was het gesprek na deze ene vraag al afgelopen. Daarmee zette ze niet mijn zoon en ons liefdevolle gezin centraal, maar vooral zijn ziekte. Alsof ook wij als gezin gediagnosticeerd moesten worden
Hoe gaat het nu met jou?
Kort daarop vroeg een vriendin ‘Maar hoe gaat het nu met jou?’. Door deze oprechte vraag kreeg ik de kans om te voelen wat de ziekte van mijn zoon eigenlijk met me deed. Het kostte me op dat moment moeite om woorden te vinden. Maar dat deed er eigenlijk niet zo toe. Het was alleen al die oprechte, open vraag die me meer bij mezelf bracht en me goed deed. Impliciet voelde het als een aanbod tot hulp: ik kreeg van haar de ruimte, om in de keren dat ik haar daarna sprak, over mijn gevoelens en over mijn zoon te praten zonder dat ik zelf om hulp hoefde vragen.
Voor mij is liefdevolle aandacht en oprechte interesse van mens tot mens de essentie. Dat je gezien, gehoord en begrepen wordt vanuit je mens-zijn, niet vanuit het probleem waar je mee worstelt of een diagnose. Bij oprechte interesse maakt het niet uit of je iemand vijf minuten of tien jaar kent. En het voorkomt dat je überhaupt om hulp hóeft te vragen.
