“Het maakt niet uit op welke manier de dood in ons leven is. Het raakt ons allemaal.”
Diep geraakt
Het maakt niet uit op welke manier de dood in ons leven aan- of afwezig is. Het raakt ons allemaal. Je herkent jezelf, ook wanneer je zelf nog nooit iemand hebt verloren. Je kunt diep geraakt worden door het verdriet van iemand anders. En het maakt ook niet uit hoe dicht deze persoon bij je staat.
Als directeur van de Vereniging leven met dood is de dood dagelijks in mijn leven door de verhalen die ik hoor en lees van mensen die onze vereniging weten te vinden en behoefte hebben om gezien en gehoord te worden.
Ik kan daardoor geraakt worden en voel iets van het verdriet van degene die het verhaal vertelt. En dan heb ik niet eens dagelijks persoonlijk contact met nabestaanden, iets wat onze vrijwilligers wel hebben. Ze staan klaar voor iedereen die rouwt, maar hebben zelf soms ook heftige verhalen.
Zo ontving ik afgelopen dinsdag een appje van één van onze betrokken vrijwilligers. ‘Het is geen prettige dag. Vandaag kreeg ik het bericht van het overlijden van een collega – de derde in een half jaar tijd.’ Kort daarvoor ontving ik nog het schokkende bericht dat iemand, die we hadden benaderd voor een mooie rol in onze vereniging, dacht gezond op vakantie te gaan maar ernstig ziek weer thuiskwam.
Terwijl ik woensdagochtend met mijn auto naar kantoor rijd en nadenk over mijn gevulde agenda, krijg ik uit het niets een flinke brok in mijn keel. Het verdriet en de onmacht van deze mensen zijn zó voelbaar. Nadat mijn ontroering is weggeëbd realiseer ik me dat ik niet alleen verdriet voel, maar ook een diepe verbinding. Met anderen. Ik voel me bevoorrecht dat ik deze verbinding mag voelen. En dat is precies waarom ik zo houd van mijn werk.Bij de Vereniging leven met dood vinden we verbinding met iedereen die rouwt of met iemand meerouwt. Zodat we samen kunnen leren te leven met de dood.