Als man laat je je emoties niet zien
In zijn artikel The Problem of Male Grief in het Amerikaanse tijdschrift Psychology Today stelt auteur Nick Norman dat er sprake is van een zorgwekkende stilte rondom aandacht voor de geestelijke gezondheid van mannen.
In de afgelopen 30 jaar is de acceptatie van geestelijke gezondheidszorg en toegang tot therapie en medicijnen exponentieel toegenomen. Een beter begrip van angst, depressie en trauma heeft het publieke bewustzijn bereikt en werpt licht op kwesties die lang onbehandeld zijn gebleven. Ondanks deze toegenomen beschikbaarheid en steun, is er een stille epidemie als het gaat om mannen en hun geestelijke gezondheid. Eén op de tien mannen heeft last van angst of depressie, maar minder dan de helft van hen is geneigd hulp te zoeken voor mentale of emotionele problemen. In 2020 stierven mannen bijna vier keer zo vaak door zelfmoord als vrouwen. Mannen hebben ook meer kans op overmatig alcohol- en middelengebruik en lopen drie keer meer risico om hieraan te sterven. Mannen voelen zich ook eenzamer.
In de meeste gevallen komt dit omdat mannen niet goed geleerd hebben om om te gaan met moeilijke emoties zoals teleurstelling, verdriet en rouw. Mannen vermijden liever hulp, zelfs wanneer die optie beschikbaar is. In plaats daarvan kiezen ze voor stilte, vaak met schadelijke gevolgen. Vaak wordt aangenomen dat mannen simpelweg anders bedraad zijn dan vrouwen als het gaat om het omgaan met emoties. Maar het echte probleem is niet dat mannen een andere manier van rouwen hebben, maar dat de westerse culturele verwachting van mannen hen ontmoedigt om überhaupt te rouwen.
Het erkennen van verdriet gaat tegen veel van de sociale instructies in die mannen hun hele leven krijgen. Vanaf jonge leeftijd wordt mannen verteld om sterk te zijn, immers, ‘jongens huilen niet’. Je emoties toelaten impliceert dat je jezelf niet onder controle hebt. Rouw is echter geen keuze. Pijn, verlies, teleurstelling en verdriet zijn menselijke ervaringen, en niemand is daarvan vrijgesteld. Omdat er voor mannen zo weinig maatschappelijk aanvaarde manieren zijn om met deze emoties om te gaan, proberen ze vaak andere manieren te vinden. Veelgebruikte strategieën zijn isoleren of dissociëren, afleiding zoeken in werk of activiteiten of verdoven door alcohol of drugs. Onopgeloste rouw kan zich ook uiten als woede.
Gelukkig zijn er steeds meer mannen die hun rouw omarmen en diepere betekenis vinden in hun innerlijke gevoelsleven. Voor de meeste mannen is dit echter nog onbekend terrein, maar er zijn een paar dingen die je als man kunt doen om hierin te groeien:
- Voel het volledige gewicht van je emoties
Je emoties wegstoppen is een vorm van bescherming. Het is riskant en beschamend. Maar wat is nu echt het ergste dat je kunt overkomen wanneer je je emoties toestaat? Gevoelens zijn als een spier die getraind moet worden, en in het begin zal dat moeilijk zijn. Hoe meer je je bewust bent van je innerlijke ervaringen, des te meer ruimte je maakt voor je emoties. En voor je fysieke en geestelijke welzijn. - Stop met de schaamte
De onuitgesproken regels van mannelijkheid leiden er vaak toe dat mannen anderen beschamen die wel buiten de beperkende emotionele kaders treden. Op die manier creëer je alleen maar meer pijn op de momenten dat we juist steun nodig hebben. Hoewel je misschien worstelt met je eigen ongemak, moeten we stoppen met die gevoelens van schaamte. We zijn elkaar steun verschuldigd, of op zijn minst een stille vorm van respect. - Zoek het gezelschap van andere mannen en durf kwetsbaar te zijn
De onderliggende wonden van onze mannelijkheid zijn grotendeels door mannen toegebracht, en genezing wordt versneld in het gezelschap van andere mannen. Je innerlijke werk is een persoonlijke reis, maar je hebt daarbij ook anderen nodig die naast je gaan staan. Door op zoek te gaan naar andere mannen die bezig zijn met dit werk en door het risico te nemen om je authentieke zelf te laten zien, vind je ondersteuning in het gezelschap van andere mannen, een ondersteuning die essentieel is voor onze persoonlijke genezing en ontwikkeling.